Toen ik gevraagd werd om in een nieuwe krant een column te schrijven, zei ik spontaan ja!

Maar later dacht ik; is mijn ja niet wat te snel gegaan? Een nieuwe krant uitgeven, dan heb je wel LEF. Hoeveel papier valt er wel niet door de brievenbus elke week? We leven toch in een digitale wereld, waarin vooral alles tot ons komt via de telefoon? Voor veel mensen geldt dat als ze zouden moeten kiezen tussen; je arm eraf óf de telefoon weg moeten doen, dan zouden ze voor het eerste kiezen.
En wie leest er nog? De abonnementskranten hebben het moeilijk. Minder lezers en minder adverteerders. Dat schoot er wel allemaal door me heen.

Los van dat feit stel ik me ook kwetsbaar op. Wanneer je internet een beetje volgt, en je de reacties ziet, dan gaat het er soms heftig aan toe. Niet dat je niet mag reageren, maar vooral de toon is zo heftig. Nu ben ik wel wat gewend. Want als je een beetje LEF toont, dan hang je snel. Maar dat aspect heeft niemand uit mij kunnen slaan.
Natuurlijk is het anders geworden in de loop der jaren. Maar LEF en avontuur? Daar ben ik wel van!

Hier in China waar ik nu zit, hebben ze groot respect voor ouderen. Jongeren gaan bij de ouderen te rade. Levenservaring delen. Dat Macron president is van Frankrijk snapt niemand hier in China. Nou ja, misschien omdat hij een oudere vrouw heeft. Ze noemen hem hier ‘Maclown’. En wanneer ik ze vertel dat we twee hele jonge partijleiders hebben; Rob Jetten en Jesse Klaver, dan vallen ze van de stoel van verbazing en vragen ze zich af of we nog wel serieus zijn.

Je moet natuurlijk LEF hebben om een avontuur aan te gaan, maar je moet ook de risico’s in beeld hebben. Bij het bedrijfseconomische aspect van deze nieuwe krant ben ik niet betrokken. Ik ben dus vrij om mijn gevoelens te laten gaan. Ik ga er dan ook maar vanuit dat daar goed over na is gedacht. Want ik vind het natuurlijk prachtig dat we een eigen dorpskrant hebben. Ik hoop ook een krant met een beetje LEF. Een krant die voor Zevenhuizen staat. Een krant waarin we het leven en al die dorpsactiviteiten kunnen delen. Zoals nu we een nieuwe sensatie in ons dorp hebben. Robin Tinge, wat een talent! Maar ja, dat zijn we van die familie wel gewend. Hij heeft ook al een huis zag ik, en dat op die leeftijd. Dat is een mannetje met LEF; hij gaat er gewoon staan BAMMMM… hier ben ik! Daar kunnen we samen toch van genieten? Op het moment van schrijven is nog niet bekend hoe ver hij komt in The Voice Kids, en hoewel hij dit zelf ongetwijfeld al wel weet, staan wij Zeuv’mhuusters voorlopig bol van spanning.

Ik hoop veel met u te delen over het wel en wee van Zevenhuizen en hoe ik tegen dingen aankijk. Daarbij gaan we zeker, ik hoop vaak, van mening verschillen. Dan kom je in gesprek. Maar laten we elkaars mening respecteren. Als dat lukt, komt er wat opgang. Want als twee mensen hetzelfde zijn, is er eentje overbodig.
Groet’n uut China!